Διαβάσαμε τον Δράκο Μπουρμπουλήθρα Από τις εκδόσεις Μίνωας

Από το εξώφυλλο και πριν καν ανοίξω το παιδικό βιβλίο “Ο Δράκος Μπουρμπουλήθρας”, ήξερα ότι ο ήρωας δράκος θα μπορούσε να είναι φίλος μου.
Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας είναι ένας ξεχωριστός δράκος.
Αντί για φωτιές από το στόμα του βγάζει μπουρμπουλήθρες!
Καταπληκτικό; Υπέροχο;

Έτσι πίστευα κι εγώ, μέχρι που διάβασα την ιστορία του.

Αυτή η ιδιαιτερότητά που είχε ο γλυκός δράκος, δημιούργησε πρόβλημα, γιατί η οικογένεια των δράκων στις δρακολίμνες  δεν τον αποδέχτηκαν για τη διαφορετικότητά του και τον εξόρισαν ουσιαστικά.
Ο καημένος προσπάθησε να ζήσει μόνος.

Παρά την παρέα που του έκαναν παίζοντας με τις μπουρμπουλήθρες του τα άλλα έντομα και ζώα της περιοχής δεν του ήταν αρκετό, οπότε μια μέρα αποφάσισε να πετάξει (παρά το γεγονός, ότι και αυτό του το είχαν απαγορεύσει) και να ψάξει να βρει παρέα.

Όμως οι άνθρωποι που συνάντησε προκατειλημμένοι από το φόβο για τους δράκους, χωρίς καν να του δώσουν την ευκαιρία να αποδείξει ότι είναι διαφορετικός, του επιτέθηκαν και τον έδιωξαν.

Ο μικρός ξυλοκόπος Σωτήρης αναγνωρίζει τη γλυκιά, αγνή και παιδική ουσιαστικά καρδιά του Μπουρμπουλήθρα και γίνεται φίλος του.
Ο φόβος των ανθρώπων όμως  οδηγεί στη επίθεση μέχρι που η ιστορία (για να μην σας τη διηγηθώ και όλη και χάσετε κάθε ενδιαφέρον) αποδεικνύει στο τέλος, ότι ο Μπουρμπουλήθρας σώζει την περιοχή από μια μεγάλη καταστροφή και όλοι πια τον αποδέχονται.

Η ιστορία μιλά για τη διαφορετικότητα, την προκατάληψη και την περιθωριοποίηση των ανθρώπων.
Για άλλη μια φορά υπογραμμίζεται πόσο άδικο είναι για κάποιους να πρέπει να κάνουν υπερπροσπάθεια, για να αποδείξουν ποιοι είναι έτσι ώστε να γίνουν αποδεκτοί. Τα πράγματα όμως τις περισσότερες φορές δεν είναι, όπως φαίνονται.

Το βιβλίο “Ο Δράκος Μπουρμπουλήθρας” του Σπύρου Πετρουλάκη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας με μια πολύ γλυκειά εικονογράφηση από τη Μάρω Αλεξάνδρου και είναι μια ακόμη υπέροχη αφορμή για να μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα.

σας  το συνιστώ ανεπιφύλακτα