Αναγνωστικό της Γ΄ Δημοτικού του 1918 στη Δημοτική
Όταν ακούω τη φράση Τα ψηλά βουνά Κατευθείαν το μυαλό μου και η σκέψη μου πηγαίνει στα μαθητικά μου χρόνια όταν στα 11 χρόνια μου μου έκανε δώρο ο πατέρας μου το βιβλίο τα ψηλά βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Στην αρχή δυσανασχέτησα και του είχα πει, μα είναι για ποιο μεγάλα παιδιά και για αγόρια, αλλά με τα χρόνια αυτό το βιβλίο έμεινε στη βιβλιοθήκη μου και δεν θα φύγει ποτέ από εκεί. Είναι κάποια βιβλία διαχρονικά και επίκαιρα.
Σίγουρα έχουν βγει πολλές ανατυπώσεις και από πολλούς εκδοτικούς αλλά το βιβλίο που έχω εγώ είναι για την ηλικία των 5 και πάνω και πλέον με την έντονη εικονογράφηση και με την ωραία γραφή του, τα παιδιά της ηλικίας του γιου μου και ποιο πάνω θα το λατρεψουν και θα τους μείνει για πάντα σαν ένας κλασικός θησαυρός στη βιβλιοθήκη τους.
Στα "ψηλά βουνά", έργο που έμεινε χαραγμένο στην αναγνωστική μνήμη χιλιάδων Ελλήνων, ο Παπαντωνίου μέσα από την απλή αφήγηση, με ζωντανή γλώσσα, χωρίς δασκαλίστικο ύφος, αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας 26 παιδιών που περνούν μόνα τους -με την άδεια των γονιών τους- τις καλοκαιρινές διακοπές στα βουνά της Ευρυτανίας. Εκεί, μέσα στις ομορφιές της ελληνικής φύσης, μαθαίνουν να λειτουργούν σαν ομάδα, να αλληλοβοηθιούνται, να σέβονται το ένα το άλλο, αλλά και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας, ενώ γίνονται δάσκαλοι για τον Λάμπρο, το μικρό τσοπανόπουλο που διψάει για μάθηση.
Τα "ψηλά βουνά", έργο που θεωρείται έως σήμερα, φαινόμενο μοναδικό και αξεπέραστο για τα ελληνικά παιδαγωγικά δεδομένα, εκδόθηκαν για πρώτη φορά ως αναγνωστικό της τρίτης τάξης του δημοτικού σχολείου, την περίοδο 1917-18 και αποτέλεσε το πρώτο σχολικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που καθιέρωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Όταν ακούω τη φράση Τα ψηλά βουνά Κατευθείαν το μυαλό μου και η σκέψη μου πηγαίνει στα μαθητικά μου χρόνια όταν στα 11 χρόνια μου μου έκανε δώρο ο πατέρας μου το βιβλίο τα ψηλά βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Στην αρχή δυσανασχέτησα και του είχα πει, μα είναι για ποιο μεγάλα παιδιά και για αγόρια, αλλά με τα χρόνια αυτό το βιβλίο έμεινε στη βιβλιοθήκη μου και δεν θα φύγει ποτέ από εκεί. Είναι κάποια βιβλία διαχρονικά και επίκαιρα.
Σίγουρα έχουν βγει πολλές ανατυπώσεις και από πολλούς εκδοτικούς αλλά το βιβλίο που έχω εγώ είναι για την ηλικία των 5 και πάνω και πλέον με την έντονη εικονογράφηση και με την ωραία γραφή του, τα παιδιά της ηλικίας του γιου μου και ποιο πάνω θα το λατρεψουν και θα τους μείνει για πάντα σαν ένας κλασικός θησαυρός στη βιβλιοθήκη τους.
Στα "ψηλά βουνά", έργο που έμεινε χαραγμένο στην αναγνωστική μνήμη χιλιάδων Ελλήνων, ο Παπαντωνίου μέσα από την απλή αφήγηση, με ζωντανή γλώσσα, χωρίς δασκαλίστικο ύφος, αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας 26 παιδιών που περνούν μόνα τους -με την άδεια των γονιών τους- τις καλοκαιρινές διακοπές στα βουνά της Ευρυτανίας. Εκεί, μέσα στις ομορφιές της ελληνικής φύσης, μαθαίνουν να λειτουργούν σαν ομάδα, να αλληλοβοηθιούνται, να σέβονται το ένα το άλλο, αλλά και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας, ενώ γίνονται δάσκαλοι για τον Λάμπρο, το μικρό τσοπανόπουλο που διψάει για μάθηση.
Τα "ψηλά βουνά", έργο που θεωρείται έως σήμερα, φαινόμενο μοναδικό και αξεπέραστο για τα ελληνικά παιδαγωγικά δεδομένα, εκδόθηκαν για πρώτη φορά ως αναγνωστικό της τρίτης τάξης του δημοτικού σχολείου, την περίοδο 1917-18 και αποτέλεσε το πρώτο σχολικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που καθιέρωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τα Ψηλά βουνά κυκλοφόρησαν το 1918 και αποτελούσαν το πρώτο σχολικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα.
Η απλή αφήγηση και η ζωντανή γλώσσα του Ζαχαρία Παπαντωνίου καθιστούν το βιβλίο αυτό ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και αξεπέραστα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Η απλή αφήγηση και η ζωντανή γλώσσα του Ζαχαρία Παπαντωνίου καθιστούν το βιβλίο αυτό ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και αξεπέραστα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας.
θα το βρείτε στις εκδόσεις Μίνωας
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου