Η αλήθεια είναι ότι τον Σπύρο Πετρουλάκη τον γνώρισα μέσα από την εξομολόγηση. Και με καθήλωσε το βιβλίο του. Έμαθα και το επόμενο που είχε βγάλει, ήταν εξίσου καλό αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να το διαβάσω.
Φέτος με το που βγήκε η Αμαλία είπα θα τον διαβάσω ο κόσμος να χαλάσει.
Χαλάλι το ξενύχτι, που μαζί με το μωρό που ξενυχτούσα έτσι και αλλιώς καθόμουν και λίγο παραπάνω ξάγρυπνη για να διαβάσω το βιβλίο του. Πλέον ο χρόνος μου περιορισμένος, οπότε δεν το διάβασα σε 2 ή 3 μέρες όπως παλιά αλλά σε 10 ημέρες.
Η ''Αμαλία'' του Σπύρου Πετρουλάκη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα αστυνομικό θρίλερ. Τελευταίες εκατό σελίδες τις έζησα μέσα μου
Προς έκπληξη όλων, ο Πετρουλάκης φέτος, έκανε την ανατροπή, δίνοντας στο κοινό του ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά αστυνομικά στοιχεία, αφήνοντας άφωνους τους αναγνώστες του με την εφευρετικότητα και την δημιουργικότητά του!
Απρόβλεπτες καταστάσεις, καλά κρυμμένοι χαρακτήρες γρήγορη πλοκή και πολύ ενδιαφέρον σκηνικό στο τέλος.
Ανατριχιαστικό.
Όλη ιστορία θα μπορούσε άνετα να είναι αληθινή. Όλα είναι μέσα στη ζωή ακόμα και αυτά που μας φαίνονται πιο απίθανα.
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας φυσικά η Αμαλία. Ένα μυστήριο κρύβεται πίσω από την πρωταγωνίστρια μας. Μία ιδιότυπη κληρονομιά να προβλέπει τα μελλούμενα, κουβαλάει στις πλάτες της από την στιγμή της γέννησής της.
Διαβάζοντας το βιβλίο σκεφτόμουν τα παιδιά που είναι στην εφηβεία και το πόσο έντονα ζουν κάθε τους στιγμή και το πόσο εύκολα μπορούν να εμπλακούν σε διάφορες καταστάσεις που εμείς ως γονείς ούτε φανταζόμαστε.
Κι όμως... Συνέβη και στις καλύτερες οικογένειες.
Έντονα συναισθήματα, φορτισμένη ατμόσφαιρα, αδρεναλίνη στο κόκκινο….. αισθάνεσαι θυμό και οργή απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, στεναχώρια για την τύχη της μάνας.
το καλό με τον Πετρουλακη είναι ότι με παραπλάνησε.
Αυτό το είχε καταφέρει και στην εξομολόγηση.
Ο συγγραφέας τολμά για πρώτη φορά ν΄ ανοίξει μια νέα σελίδα, μπαίνοντας στα μονοπάτια της αστυνομικής λογοτεχνίας και πραγματικά το πετυχαίνει με αξιοθαύμαστο τρόπο. Πλούσια πλοκή, καταιγιστική δράση, μυστήριο, αγωνία είναι τα στοιχεία που τον κάνουν να πετύχει σε αυτό το νέο του άνοιγμα.
Μπράβο στον συγγραφέα
Φέτος με το που βγήκε η Αμαλία είπα θα τον διαβάσω ο κόσμος να χαλάσει.
Χαλάλι το ξενύχτι, που μαζί με το μωρό που ξενυχτούσα έτσι και αλλιώς καθόμουν και λίγο παραπάνω ξάγρυπνη για να διαβάσω το βιβλίο του. Πλέον ο χρόνος μου περιορισμένος, οπότε δεν το διάβασα σε 2 ή 3 μέρες όπως παλιά αλλά σε 10 ημέρες.
Η ''Αμαλία'' του Σπύρου Πετρουλάκη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα αστυνομικό θρίλερ. Τελευταίες εκατό σελίδες τις έζησα μέσα μου
Προς έκπληξη όλων, ο Πετρουλάκης φέτος, έκανε την ανατροπή, δίνοντας στο κοινό του ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά αστυνομικά στοιχεία, αφήνοντας άφωνους τους αναγνώστες του με την εφευρετικότητα και την δημιουργικότητά του!
Απρόβλεπτες καταστάσεις, καλά κρυμμένοι χαρακτήρες γρήγορη πλοκή και πολύ ενδιαφέρον σκηνικό στο τέλος.
Ανατριχιαστικό.
Όλη ιστορία θα μπορούσε άνετα να είναι αληθινή. Όλα είναι μέσα στη ζωή ακόμα και αυτά που μας φαίνονται πιο απίθανα.
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας φυσικά η Αμαλία. Ένα μυστήριο κρύβεται πίσω από την πρωταγωνίστρια μας. Μία ιδιότυπη κληρονομιά να προβλέπει τα μελλούμενα, κουβαλάει στις πλάτες της από την στιγμή της γέννησής της.
Διαβάζοντας το βιβλίο σκεφτόμουν τα παιδιά που είναι στην εφηβεία και το πόσο έντονα ζουν κάθε τους στιγμή και το πόσο εύκολα μπορούν να εμπλακούν σε διάφορες καταστάσεις που εμείς ως γονείς ούτε φανταζόμαστε.
Κι όμως... Συνέβη και στις καλύτερες οικογένειες.
Έντονα συναισθήματα, φορτισμένη ατμόσφαιρα, αδρεναλίνη στο κόκκινο….. αισθάνεσαι θυμό και οργή απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, στεναχώρια για την τύχη της μάνας.
το καλό με τον Πετρουλακη είναι ότι με παραπλάνησε.
Αυτό το είχε καταφέρει και στην εξομολόγηση.
Ο συγγραφέας τολμά για πρώτη φορά ν΄ ανοίξει μια νέα σελίδα, μπαίνοντας στα μονοπάτια της αστυνομικής λογοτεχνίας και πραγματικά το πετυχαίνει με αξιοθαύμαστο τρόπο. Πλούσια πλοκή, καταιγιστική δράση, μυστήριο, αγωνία είναι τα στοιχεία που τον κάνουν να πετύχει σε αυτό το νέο του άνοιγμα.
Μπράβο στον συγγραφέα
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου