Δύο γκαφατζήδες αστυνομικοί αναλαμβάνουν τη φύλαξη του πολύτιμου αντικειμένου και δύο αποτυχημένοι μικροαπατεώνες, προσποιούμενοι τους κομπάρσους, επιδιώκουν να κλέψουν την περιβόητη τιάρα. Κι ίσως και να τα κατάφερναν αν δεν έμπαινε στη μέση ο δαιμόνιος Άγης. Ο Άγης πηγαίνει στο θέατρο για να δώσε στον αδιόρθωτα ανεύθυνο θείο του τις προσκλήσεις και να αποτρέψει έναν καυγά με την αγαπημένη του αλλά τελικά αποτρέπει τη ληστεία του αιώνα!
Μια ιστορία ξεκαρδιστική, σπιρτόζικη και καλογραμμένη! Η γραφή του Σπύρου Γιαννακόπουλου είναι απολαυστική! Με αφηγηματική οικονομία και δίχως περιττούς εντυπωσιασμούς διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών μέχρι την τελευταία σελίδα. Οι εμφατικές επιλογές στα πρόσωπα και τις καταστάσεις οι οποίες συχνά παρουσιάζονται υπερβολικές πέραν του αναμενόμενου και του συνηθισμένου, προκαλούν αβίαστα γέλιο. Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι και άρτιοι, ενώ το δίδυμο δαιμόνιου ανιψιού – ανώριμου θείου είναι απολύτως επιτυχημένο. Ευρηματικά είναι τα ονόματα που αποδίδονται στους λογοτεχνικούς ήρωες και τα οποία απεικονίζουν την εξωτερική τους εικόνα αλλά συγχρόνως υποδηλώνουν την ταυτότητα και την κοινωνική τους κατάσταση. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα διακειμενικά στοιχεία τα οποία είναι διάσπαρτα στο κείμενο αλλά ελαφρώς «πειραγμένα» με χιούμορ και φαντασία.
Στα προτεινόμενα!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου