Το ελατάκι με το κόκκινο σκουφί

Το Ελατάκι είχε φυτρώσει μοναχό του, στο βουνό που κάθε χρόνο μεγάλωνε κλαδί κλαδί, ήταν το μοναδικό μικρό δεντράκι το πιο νέο, όλα τα υπόλοιπα ήταν γέρικα δίπλα του. Τα γέρικα δένδρα είχαν φωλιές με τα πουλιά κοτσύφια, που κάνανε παρέα στο δεντράκι.. Το ελατάκι κάθε μέρα μεγάλωνε και ψήλωνε και τα υπόλοιπα δέντρα το καμάρωναν ήταν το πιο όμορφο. Όμως έναν χειμώνα τα πουλιά πηγαινοέρχονταν και η κίσσα έκατσε πάνω στη κορφή του ελατιού. Tότε τα υπόλοιπα πουλάκια φωνάζαν ότι θα πληγώσει το δεντράκι.

Στην πλατεία του χωριού υπήρχε ένα ψεύτικο δεντράκι αλλά τόσο όμοφο στολισμένο με κόκκινες λάμπες και φωτάκια που αναβόσβηναν.

Ξαφνικά πήγε η καρακάξα έκανε μια ζημιά και το δεντράκι έμεινε καμμένο, και από εκεί που ήταν όμορφα ξαφνικά έγινε το πιο άσχημο δέντρο

Ένα μικρό ελατάκι μεγαλώνει στο δάσος κάτω από τα γέρικα δέντρα που το 'χουν σαν παιδάκι τους.
Για τα μυρμηγκάκια και το κουνάβι, για τα πουλιά και τον άνεμο που φυσάει εκεί ψηλά, είναι το αγαπημένο τους, το πιο όμορφο δεντράκι που έχουν δει.

Mέχρι που κάποια μέρα, εκεί λίγο πριν τα Χριστούγεννα, εμφανίζεται η κίσσα και αρχίζει να μιλάει για ένα άλλο ελατάκι, με κλαδιά χρυσοπράσινα, που, στολισμένο στην πλατεία του κοντινού χωριού, λάμπει μέρα και νύχτα.
Tι θα συμβεί άραγε όταν τ' ακούσουν αυτό το ελατάκι του δάσους και οι φίλοι του; Kαι είναι στ' αλήθεια, όπως λέει η κίσσα, το χριστουγεννιάτικο δέντρο του χωριού το πιο όμορφο πάνω στη γη;

                                                         Εκδόσεις Πατάκη