Την προηγούμενη εβδομάδα είχα την χαρά να διαβάσω το βιβλίο αδέσποτη πόλη της Δέσποινας Μαντζάρη. Αν και δεν έχω ακόμη παιδιά στην εφηβεία το διάβασα και μου θύμησε τα νιάτα μου
Με γλώσσα απλή και κατανοητή −χρησιμοποιώντας παράλληλα τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας−, έξυπνους και ζωντανούς διαλόγους, οικείους χαρακτήρες που αντιδρούν και φέρονται σύμφωνα με την ηλικία τους, και με μια λιτή εικονογράφηση που ενισχύει την πλοκή χωρίς να την ερμηνεύει η συγγραφέας επιτυγχάνει να ανοίξει νέους δρόμους και να διευρύνει τους ορίζοντες των μικρών βιβλιόφιλων. Κάθε σκηνή βρίθει σπουδαίων μηνυμάτων και βοηθάει τα παιδιά να σκεφτούν έξω από τα όρια, να αναπτύξουν τη δική τους κρίση, να ακολουθήσουν τον ρυθμό της καρδιάς τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να ανακαλύψουν τη μοναδικότητά τους.
Οι καταστάσεις που βιώνουν ο Ρόρι και η παρέα του προβάλλουν την αξία της ειρηνικής συμβίωσης, της δικαιοσύνης, της ομόνοιας, της αρμονικής συνεργασίας, χωρίς την εξαπόλυση κατηγοριών εκατέρωθεν. Αναδεικνύουν τη σημασία της ελεύθερης βούλησης κάθε πλάσματος και προβάλλουν τα καταστροφικά αποτελέσματα που μπορεί να έχει η χρησιμοποίηση των χαρισμάτων που διαθέτει ο καθένας μόνο για προσωπικό συμφέρον, εις βάρος των άλλων. Υπεραμύνονται της σπουδαιότητας του παιχνιδιού αλλά της ανιδιοτελούς προσφοράς και εξυψώνουν την καταλυτική δύναμη της αλήθειας και της παραδοχής των λαθών μας.
Σκληρότητα και καλοψυχία, πίστη και προδοσία, χαρά και πόνος, φιλία και απώλεια, συνυπάρχουν σε αυτή τη συναρπαστική αλληγορική ιστορία, που κρύβει στους κόλπους της μεγάλες αλήθειες και δυνατές συναισθηματικά στιγμές. Μια ιστορία που περιμένει τη σοφή κουκουβάγια για να φανερώσει τη σωστή διάσταση των πραγμάτων και να αγγίξει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Μια ιστορία που αναρωτιέται «Υπάρχει τελικά το άρωμα της αγάπης;».
Οι γίγαντες, εκτός από τεράστιοι – που σημαίνει ότι μπορούν να σε πατήσουν κατά λάθος ή επίτηδες –, είναι και μάγοι. Καλούν τον άνεμο, δαμάζουν τη φωτιά και κάνουν τον αέρα συμπαγή. Έχουν εξημερώσει άγριους δράκους, φυτεύουν μεταλλικά δέντρα και μεταμορφώνουν τα χέρια τους σε εργαλεία και σκοινιά.
Ο Ρόρι, βέβαια, δεν είναι γίγαντας και δεν έχει ιδέα απ’ όλα αυτά. Είναι ένας οκτάχρονος Τρίφλινγκ, που ζει με τους φίλους του σε μια παραγκούπολη μέσα στην πόλη των γιγάντων, όπου περνούν τη μέρα τους παίζοντας. Πολλές φορές χρειάζεται να φτάνουν μέχρι το κέντρο της γιγαντούπολης για να αναζητήσουν τροφή στα πλαστικά κτίρια μισοφαγωμένων φαγητών.
το βιβλίο θα το βρείτε στις εκδόσεις Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου